بررسی رابطه عدالت و صلح با سیاست ورزی فضیلت مند؛ مطالعه موردی : اسلام و جماعت گرایی نیلوفرچینی چیان[1]-ملک یحیی صلاحی[2][3]- صادق زیبا کلام[4]-ابوالقاسم طاهری[5] تاریخ دریافت:26/8/1396- تاریخ پذیرش:20/10/1396 چکیده:
پژوهش حاضر با رویکرد تطبیقی به تبیین مفهوم صلح و عدالت از منظر فلسفه سیاسی میپردازد. در این پژوهش اسلام دالِ مرکزی در نظر گرفته شده است. اسلام به عنوان دینی الهی که تحق عدالت و صلح را با هدفِ سعادت و به غایتِ کمال رساندن انسانها اصول مشخصی را در حوزه خصوصی و عمومی ترسیم نموده است. از سوی دیگر در غرب مکتب جماعت گرایی معاصر با آموزههای معرفتی که ریشه در اخلاق و خیر مشترک و سیاست به مثابه فضیلت دارد، از مطرحترین جریانهای فکری میباشد. با توجه به شرایط و بحرانهای فرا روی جامعه بشری گسترش گفتمانهای تخصصی در عرصه مباحث نظری ضروری است. هدف این پژوهش نیز گسترش چنین گفتمانی برای درک دیگری و به زیستنِ فردِ انسانی در عرصه نظر و عمل است. این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی و بر اساس هرمونتیک کوینتن اسکینر (متن- مولف محور) میباشد. واژگان کلیدی: اسلام، نظریه جماعت گرایی، فضیلت، عدالت، صلح
[1] - دانشجوی دکتری علوم سیاسی، گرایش اندیشه سیاسی، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، واحد علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
nchinichian@yahoo.com
[2] - دانشیار و عضو هیئت علمی، گروه علوم سیاسی، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی ، واحد علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران: نویسنده مسئول
Malek_salahi@yahoo.de
[4] - استاد تمام و عضو هیئت علمی، گروه علوم سیاسی، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی ، واحد علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
Sadeghzibakalam@yahoo.com
[5] - استاد تمام و عضو هیئت علمی، گروه علوم سیاسی، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، واحد علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
a-taheri@srbiau.ac.ir
ابتدای صفحه