ایران پس از سقوط صدام با اتخاذ تصمیم "سیاست کمک به دیگر کشورها" در قالب گسترش همکاری ها با بازیگران اصلی دنیای عرب به ویژه "مصر" و "عربستان سعودی" را در پیش گیرد. حضو ایران با نیروهای ائتلاف بر سر اوضاع فراگیر امنیتی عراق و افغانستان بخشی از این تلاش ها را تشکیل می داد. ایران امیدوار بود که بدین روش از بروز دوره جدید از رقابت با همسایگان عرب زبان خود و ایجاد معضل امنیتی جدید در روابط خود با آمریکا بکاهد. معزل امنیتی ایران بیشتر بخاطر سیاستهای محتلف امریکا بود زیرا دولت بوش با انتصاب نخبگان هم عقیده در عراق امیدوار بود تا بتواند به انتلافی بر علیه ایران و همچنین لغو برنامه هسته ای ایران برسد
)